مصاحبه کوتاه با جیم لوهر نویسنده کتاب «تنها راه پیروزی» درباره مدیریت انرژی و استرس – قسمت دوم
بنابراین من به زمانهایی نگاه کردم که ورزشکارها در حال بازی نبودند همین وجه تمایز میان بازیکنان عالی بود و کسانی که عملکرد ضعیفی داشتند اینطوری شد که متوجه شدم این افراد ضربان قلبشون بطور قابل توجهی کاهش پیدا میکنه به خصوص بین امتیازها. وقتی ضربان کاهش پیدا میکنه به اندازه کافی تا 16 تا یا 20 ثانیه و برای مصرف مقدار بعدی استرس آماده میشن.
هر چی ضربان قلبشون منحنی صاف تری پیدا کرد با مشکل بیشتری برخورد می کردند، چه در پایین نمودار که دیگه سعی نمی کنند ادامه بدن، چه در بالای نمودار که شروع به سرفه می کنند اگر منحنی رو نوسانی کنند، استرس رو میشه مدیریت کرد بنابراین ما شروع کردیم به ورزشکارها آموزش بدیم چطور بین امتیازها نوسان کنند این شیوۀ تمرین دادن مربی های تنیس رو دگرگون کرد و تمام شاگرانشون پیشرفت کردند.
حالا این روش وارد گلف و سایر رشته ها شده اما همش مربوط میشه به داده هایی که ما در مورد ورزشکار جمع آوری کردیم وقتی وارد چرخه استرس میشه و میتونه بدرستی نوسان پیدا کنه اینطوری بهترین عملکردشون رو نشون میدن پس برای ما این نود دقیقه مثل زمانی جادویی میمونه که در اون می فهمیم چطور ساعتها سر میز می نشینند خب بله، ما فهمیدیم که بدن انسان تا 90 دقیقه خوب عمل میکنه اگر تمرین رو به ساعت بکشانیم و اگر به شدت شرطی شویم، اما اگر حرکت نکنید بدن هیدراته نمیشه قند خون تازه گلیکوژن ذخیره میکنه و همین شروع به تخلیه میکنه.
پس فرایند اکسیژن رسانی موقع نشستن روی بزرگترین ماهیچه بدن یا همون لگن اینطوری اکسیژن رسانی به مغز کم کم کاهش پیدا میکنه دیگه گلوکز به سلول ها نمیرسه بدون اینکه حتی متوجه علائمش بشید پس بتدریج تصمیم های غلط می گیرید مقداری اضافه وزن پیدا می کنید و دایره توجه کاهش پیدا میکنه. وقتی هر 90 دقیقه شروع به نوسان کنید و بلند بشید از راه پله بالا و پایین برید مقداری آب بنوشید مواد مغذی بخورد که حاوی مقدار زیادی شاخص گلیسمی نباشه ترجیحاً گلیسمی پایینی داشته باشه.
بنابراین قند خون یک دفعه بالا نمریه و تمام روز به تمرین ادامه می دید فقط کافیه با چرخه های 90 دقیقه ای پیش برید و وقتی به خانه برمی گردید مثل جنازه نیفتید روی زمین می تونید با اعضای خانواده ارتباط برقرار کنید حتی بهشون یاد بدید چطور انرژی خودشون رو مدیریت کنند نکته اینه که کاری کنیم انرژی با نیازمندی های زندگی سازگاری پیدا کنه. باید ببینید چه زمانی می تونید ریکاوری کنید هر 90 دقیقه به 10 تا 15 دقیقه نیاز دارید تا بطور راهبردی ریکاوری کنید کار سختی نیست، ما باید فرهنگی ایجاد کنیم که از این راهکار پشتیبانی کنه، چون بدن انسان به این شکل مهندسی شده این همون حقیقت محض در مورد سازوکار بدن انسان است و چهار نوع انرژی وجود دارد که خیلی جالبه بدونی.
تنها کافیه خوب پیاده روی کنید تا از تمام استرس ها بهبود پیدا کنید پس میشه خیلی سریع به اونا اشاره کنیم یکیش انرژی فیزیکی که اگر بنشینید و حرکت نکنید نوسان می کنید و به حرکت درمیایید از لحاظ عاطفی اگر حرکت کنید و تمرین داشته باشید، تمام این مواد شیمیایی از آدرنالین موسوم به کتکولامین آزاد میشه سپس از بدن شستشو میشه اثری که میذاره کاملا واضحه، انسان مانند یک رایانه عاطفی به حس مثبت بیشتری می رسید و در مورد مسائل دیگر نگران نمی شوید بعد از اینکه مقدار کمی تمرین ورزشی کنید و این شامل نرمش ذهنی شود یا پیاده روزی با تمرکز به مسائلی فکر نکنید که قبلاً در ذهنتان بود و در واقع دارید فرصتی به مغز می دهید که وارد حالت از ریکاوری خفیف بشه و تمرین های تکراری رو پشت سر بگذاره.
بنابراین مجراها رو از لحاظ ذهنی تغییر می دهید و از لحاظ روحی نیز اگر این کار رو به دلیل درست انجام دهید چون می خواهید هنگام رفتن به خانه هر شب انرژی بیشتری داشته باشید و الگوی مناسبی برای همه در دفتر کار باشید تا از خودشان مراقبت کنند چون واقعاً باید مجبورشون کنید به همین شکل عمل کنند و اینکه به سلامتی اونا اهمیت میدید بدین ترتیب ماده خام غنی برای ریکاوری تأمین میشه و عشق معنوی هم شکل میگیره پس پیاده روزی 10 دقیقه ای یا 15 دقیقه ای مقدار کمی تمرین ورزشی کنید تا استرس در طول تمام ابعاد زندگی نوسان کند و اثرش رو در زندگی ما به عنوان موجودی پرانرژی بگذاره. خیلی ازت ممنونم جیم خواهش میکنم، ممنون که منو دعوت کردی. گفتگوی فوق العاده ای بود لذت بردم. منم همینطور، ممنون.
