کتاب به بچه‌هایمان محکم بچسبیم – برش‌های کوتاهی از سخنرانی گابور ماته یکی از نویسنده های کتاب به بچه‌هایمان محکم بچسبیم : چرا والدین باید از همسالان کودکان مهم‌تر باشند و در دادن قطبنمای جهتگیری به فرزندان خود پیش‌قدم شوند
قسمت 2 از 2:
با این حال ، غریزه جهتگیری نسبت به گونه ها بی تفاوت است. به سراغ هر موجود زنده ای می رود.
دلیل خوبی برای آن وجود دارد. والدین طبیعی قطبنمای طبیعی برای جهتگیری کودک هستند ، اما ممکن است در محیط خانواده حضور نداشته باشند یا فوت کرده باشند. پس کودک باید بتواند آن جهتگیری و دلبستگی عاطفیِ قبل از آن را انتقال دهد و به مراقبان دیگر روی بیاورد. بزرگسالان دیگر.
آنچه هرگز قرار نبود در نظم طبیعی اوضاع اتفاق بیفتد این است که چنین نقطۀ جهتگیری به همسالان و انسان های نابالغ تبدیل شود. به این وضعیت از دیدگاه جوجه اردک نگاه کنید.
جوجه اردک در بدو تولد ، از اردک مادر الگو می گیرد و این بدان معنی است که مادر را هر کجا که می رود دنبال می کند و این کار را انجام می دهد تا زمانی که خودش اردک بالغ باشد.
جوجه اردک
جوجه دقیقاً در نقطه ای که دیگر نیازی به راهنمایی مادر ندارد و نه حتی لحظه ای قبل از آن، راهنمایی های مادر را رها خواهد کرد.
ما هرگز در چنین خانواده هسته ای منزوی زندگی نمی کردیم ، این یک تحول کاملاً جدید در زندگی بشر و حتی خانواده هسته ای است، چون هر دو پدر و مادر و خانه تحت محاصره و تنش شدید قرار دارند و اغلب اوقات به جدایی منتهی می شود.
حتی آنهایی که با هم می مانند تحت فشارهای سنگینی قرار دارند و نه تنها در شرایط اقتصادی امروز ، پدر و مادر اغلب مجبور می شوند برای تأمین معاشی بیرون بروند که چهار دهه پیش نیازی نبود .
فرهنگی که قبلاً از دلبستگی به والدین حمایت می کرد ، حالا نه تنها از آن حمایت نمی کند ، بلکه در واقع آن را تضعیف می کند. ما داریم بچه هایمان را خیلی زود به سمت موقعیت های بودن با همسالان هل می دهیم.
مراقبت
گاهی اوقات این کار را به دلایل اقتصادی انجام می دهیم ، مانند مراقبت های روزانه در مهدکودک، اما همانطور که گوردون اشاره می کند ، فرض می کنیم که ما پدر و مادر هستیم و از آنجا که بچه ها را دوست داریم و از آنجا که شش ماه یا دو سال اول هرچه داشتیم به آنها دادیم، این رابطه برای همیشه زنده خواهد ماند.
واقعیت این است که در حال حاضر رقابت بسیار زیادی وجود دارد. در محیط مراقبت روزانه مهدکودک، اگر خیلی مراقب نباشیم ، البته منظورم این نیست که در اینجا با مراقبت روزانه در مهدکودک مخالف هستم، دارم می گویم این در صورتی است که مطمئن نشویم که روابط پویای دلبستگی به مرحله آگاهی می رسد و بعد آنها را به مهدکودک بسپاریم، به طوری که وقتی مربی مهدکودک جایگزین ما می شود، به مقام والد طبیعی کودکان برسد.
اگر او فقط سرپرستی در مرکز نگهداری روزانه باشد ، پس آن کودک در چنین خلاء دلبستگی که ایجاد شده، به همسالان خود روی خواهد آورد.
مطالب مرتبط:
کتاب به بچه‌هایمان محکم بچسبیم; برش‌های کوتاهی از نویسنده درباره قطبنمای جهتگیری قسمت اول
کتاب فرزندپروری و روانشناسی به بچه ها یمان محکم بچسبیم: روابط با همسالان
کتاب روانشناسی خانواده و فرزندپروری; والدین آرامش‌بخش، برادر و خواهر خوشحال
