زنجیرشدگان به میز – برشی از ابتدای کتاب زنجیرشدگان به میز

زنجیرشدگان به میز – برشی از ابتدای کتاب زنجیرشدگان به میز : راهنمایی برای افراد معتاد به کار ، همسران و فرزندان آنها و متخصصان بالینی که با آنها سروکار دارند

اعتیاد به اینترنت در میان زنجیرشدگان به میز

در هر روزی که می‌گذرد، چند نفر را می‌شناسید (از جمله خودتان) که در حال رانندگی دارند توی گوشی همراه به شبکه‌های اجتماعی سر می‌زنند، زیر آفتابی دلپذیر در بوستانی قدم می‌زنند در حالی که بی‌وقفه تلفن همراه را به گوششان چسبانده‌اند، یا بطور همزمان با آن غذا می‌خورند.

ما داریم به مردمانی مبتلا به چندوظیفگی می‌شویم و از لحظۀ کنونی غافل می‌مانیم. همانطور که روز کاری به جویدن ساعت‌های شخصی ما ادامه می‌دهد، زندگی به رشته‌های بی‌پایانی از حواسپرتی‌ها و مزاحمت‌هایی تبدیل می‌شود که کم‌کم تمرکز ما را قورت می‌دهد.

? فرو‌‌‌‌رفتن خطرناک جامعه در کار زیاد، کمک می‌‌‌‌کند تا شرح دهیم چرا نمی‌‌‌‌توانیم آبی را که در آن غوطه‌وریم ببینیم.

چرا اکثر درمانگران، وقتی همسران افراد پرکار از تنهایی و نارضایتی در زندگی زناشویی گلایه می‌کنند، خلائی احساس می‌‌‌‌کنند و اینکه چرا پرداختن به مفهوم اعتیاد به کار هنوز به روانشناسی عامه‌پسند و غیرعلمی محول می‌شود.

تحقیقات علمی درباره زنجیرشدگان به میز

? صدها پژوهش در زمینة اعتیاد به الکل، سوء‌مصرف مواد و اختلالات اشتها وجود دارد، اما در خصوص اعتیاد به کار تعداد آنها انگشت‌‌‌‌شمار است. این یک غفلت بزرگ است.

کار زیاد، مخدر قرن حاضر است، معضلی که نمی‌توان نامی برآن نهاد. هفته‌‌‌‌های کاری شصت، هشتاد و حتی صد ساعته کاری، در شرکت‌‌‌‌ها و مؤسسات خصوصی بزرگ، امری عادی و رایج است.

? زنجیرشدگان به میز ، استعاره‌‌‌‌ای از وسواس رنج‌‌‌‌آور در زمینه کار است، که حتی با وجود دور بودن از میز‌‌‌‌کار هم، پیوسته سراغ افراد معتاد به کار می‌اید. پنی مارشال، کارگردان و بازیگر، در مصاحبه‌‌‌‌ای با مجلة پیپلز اقرار‌‌‌‌کرد که به کار اعتیاد دارد. او گفت که به شکل وسواسی کار می‌‌‌‌کند و حتی معنا و مفهوم روز را فراموش کرده است.