هویت انسان با زبان بدن دگرگون میشود؟ – قسمت دوم
اصلاً سعی نمی کنیم مقابله به مثل کنیم. برعکس کار آنها را انجام می دهیم. حالا من این نوع رفتار را سر کلاس در دانش‌آموزها تماشا می کنم، و متوجه چه موضوعی می شوم؟ دانش آموزهای رشته مدیریت ارشد بازرگانی گسترۀ کاملی از حرکت های غیرکلامی قدرت را به نمایش می گذارند. بعضی ها هستند که آلفا نام دارند، یعنی وقتی پا به اتاق می گذارند، درست به وسط همه می روند و جا می گیرند. حتی قبل از اینکه کلاس شروع شود، دوست دارند کل فضا را اشغال کنند.
وقتی توی صندلی می نشینند، خیلی باز لم می دهند با دستهای گشوده. دستهایشان را اینطوری بالا می برند. آن طرف اتاق آدم هایی را داریم که انگار وا رفتند به محض اینکه وارد کلاس می شوند، از ظاهرشان کوچکی آشکار می شود.
این ویژگی را در چهره و بدن آنها می بینیم. وقتی روی صندلی می نشینند، خودشان را ریزه‌میزه نشان می دهند، و اینطوری دستشان را برای اجازه بالا می آورند. من متوجه چند نکته در این مورد شدم. اولیش باعث حیرت شما نخواهد شد. به جنس افراد بستگی دارد.
زنان به احتمال بیشتری نسبت به مردان این کار را انجام می دهند. زنان از لحاظ سلسله مراتبی قدرت کمتری نسبت به مردان احساس می کنند، بنابراین جای تعجب نیست.
بدن و مشارکت
نکته دیگری که متوجه شدم این که قضیه به میزان مشارکت دانش آموزان نیز مربوط می شود و اینکه چقدر خوب در فعالیت های درسی مشارکت می کنند. این موضوع در کلاس درس مدیریت ارشد بازرگانی بسیار اهمیت دارد، چون مشارکت نیمی از نمره دوره را تضمین می کند.
بنابراین مدارس کسب و کار همواره با این شکاف نمره جنسی دست و پنجه نرم کرده اند. یعنی زنان و مردان با استعداد و شایستگی برابر وارد کلاس می شوند و بعد این همه نمره های متفاوت می گیرند.
به نظر می رسد که تاحدی به میزان مشارکت ارتباط داشته باشد. اینطوری شد که با خودم فکر کردم، خیلی خب، افراد اینطوری وارد کلاس می شوند و به شکل متفاوتی مشارکت می کنند.
آیا امکانی وجود داشت تا کاری کنیم دانش آموزها وانمود به قدرت کنند و اینطوری مشارکت بیشتری داشته باشند. من و همکار علمی‌ام دانا کارنی از دانشگاه برکلی می خواستیم به حقیقت ماجرا پی ببریم، آیا وانمود کردن جواب می دهد؟ یعنی می توان قدرت را مدتی وانمود کرد و با پیامد رفتاری روبرو شد که ظاهری قدرتمند تر به فرد بدهد؟
ما آگاهیم که رفتار غیرکلامی چطور بر فکر و حس دیگران درباره ما حکمفرمایی می کند
شواهد علمی فراوانی در این زمینه وجود دارد. اما پرسش اصلی ما این بود که آیا حالت های ظاهری بدن بر فکر و حس درباره خودمان اثر می گذارد؟
برخی شواهد علمی از این قضیه حمایت می کند. برای نمونه، وقتی خوشحالیم لبخند می زنیم، اما وقتی اینطوری با قرار دادن مداد لای دندان ها به زور لبخند بزنیم احساس خوشحالی می کنیم. پس مسیرش دوطرفه است.
بدن و قدرت
وقتی موضوع به قدرت برسد، باز هم مسیرش دوطرفه است. یعنی وقتی احساس قدرت می کنید، به احتمال بیشتری این کار را انجام می دهید، اما امکان دارد که وقتی وانمود به قدرت کنید، به احتمال بیشتری احساس قدرت واقعی خواهید کرد.
پس مسئله دوم این بود که می دانیم ذهن انسان می تواند بدن را تغییر دهد، اما آیا بدن هم می تواند ذهن را تغییر دهد؟ وقتی می گویم ذهن، از دیدگاه قدرت، منظورم چیست؟
منظورم در واقع افکار و احساسات و خصوصیت های جسمانی است که افکار و احساسات ما را می سازند، و در این مورد، منظورم هورمون هاست. من به هورمون ها نگاه می کنم. پس ذهن افراد قدرتمند و ذهن افراد بی قدرت چه فرقی دارند؟
جای تعجب نیست که آدم های قدرتمند بطور معمول قاطع و مطمئن تر هستند و همینطور خوشبین تر. حتی در بازی های شانسی هم حس می کنند که برنده خواهند شد. همچنین تمایل دارند انتزاعی تر فکر کنند.
بنابراین تفاوت های زیادی وجود دارد. این گونه افراد مخاطره های بیشتری قبول می کنند. تفاوت های فراوانی میان آدم های قدرتمند و بی قدرت وجود دارد. از لحاظ فیزیولوژیکی نیز تفاوت هایی دیده می شود
یعنی دو هورمون کلیدی بدن: تستوسترون که هورمون چیرگی است، و کورتیزول که هورمون اضطراب است. یافته ها حاکی از آنست که مردهای آلفا با قدرت بالا در سلسله مراتب نخستی ها میزان تستوسترون بالا و کورتیزول پایین دارند، رهبران قدرتمند و پرنفوذ نیز میزان تستوسترون بالا و کورتیزول پایین دارند.
این چه معنایی دارد؟ وقتی به قدرت فکر می کنیم، اغلب برروی تستوسترون تمرکز می کنیم، چون به میزان چیرگی مربوط می شود. اما قدرت در حقیقت به واکنش انسان به اضطراب مربوط می شود. بنابراین آیا فلان رهبر پرقدرت را می خواهید که بر دیگران چیرگی دارد، دارای تستوسترون بالا باشد اما واکنش کمتری به اضطراب نشان دهد؟
بعید می دانم، درسته؟ کسی را می خواهید که قدرتمند و قاطع و چیره باشد اما واکنش کمی به اضطراب نشان دهد، کسی که با آسودگی به عقب لم می دهد. پس در مورد سلسله مراتب پستانداران نخستی می دانیم که اگر فرد آلفا بخواهد به مرحلۀ چیرگی برسد، اگر فردی بخواهد نقش آلفا را ناگهان در چند روز ایفا کند، میزان تستوسترون آن فرد بطور معناداری بالا رفته و میزان کورتیزول بطور معناداری پایین رفته است.
بدن و نقش ما شواهد پژوهشی داریم، هم در مورد اینکه بدن می تواند ذهن را شکل دهد، دست کم در سطح چهره، و هم در مورد اینکه تغییر نقش می تواند ذهن را شکل دهد. منظورم چیست؟ خب، یعنی نقش تان را تغییر می دهید، وقتی چنین کاری می کنید، در پایین ترین سطح ممکن واقعاً چه اتفاقی می افتد؟
مثل این دستکاری جزئی، این مداخلۀ جزئی؟ جواب می دهید “ازت می خواهیم که دو دقیقه اینطوری بایستی تا” احساس قدرت بیشتری بکنی؟” کاری که ما کردیم این بود: تصمیم گرفتیم افرادی را وارد آزمایشگاه کنیم و آزمون ساده ای را برگزار کنیم.
این افراد به مدت دو دقیقه یا حالت های پرقدرت بدنی یا حالت های کم‌قدرت بدنی به خودشان گرفتند، الان قرارست پنج تا از حالت های بدن را نشان‌تان دهم، هر چند که آن افراد فقط دو مورد را اجرا کردند. یکیش این است. چند تا دیگر نشان دهم. به این یکی در رسانه ها برچسب «شگفت‌انگیز» دادند.
در اینجا چند تا دیگر داریم. پس یا می ایستید یا می نشینید. چند تا حالت کم‌قدرت بدن. در اینجا چمباتمه می زنید و بدن‌تان را ریز می کنید. این یکی به شدت قدرت پایینی دارد. وقتی گردن‌تان را لمس می کنید، یعنی دارید از خودتان محافظت می کنید.
مطالب مرتبط:
