ویروس کرونا - وقتی مبتلا می شوید، دقیقاً چه اتفاقی برای بدن می افتد؟ - قسمت اول

وقتی به ویروس کرونا مبتلا می شوید، دقیقاً چه اتفاقی برای بدن می افتد؟ – قسمت اول

به این می گویند سارس کووید-2 متعلق به خانواده کروناویروس‌ها، که نامش برگرفته از میخ‌های تاج‌مانند برروی سطح ویروس است.

سارس کووید-2 می تواند موجب بروز کووید-19 شود، نوعی عفونت ویروسی واگیردار که در درجه اول به گلو و ریه های انسان حمله می کند. وقتی به این ویروس مبتلا می شوید، دقیقاً چه اتفاقی برای بدن می افتد؟ دقیقاً چه عاملی باعث می شود که التهاب ریه بروز می کند؟ و واکسن چطور عمل می کند؟

ساختمان میکروب

کرونا باید سلول های موجود زنده را آلوده کند تا بتواند خودش را بازتولید کند. بیایید از نزدیک‌تر نگاهی بیاندازیم. درون ساختمان ویروس، محتوای ژنتیکی دربرگیرنده اطلاعاتی برای رونوشت‌برداری از خودش است. پوستۀ پروتئین در واقع حصاری سخت و محافظ برای محتوای ژنتیکی فراهم می آورد.

اینطوری ویروس می تواند سالم از فردی به فرد دیگر انتقال یابد. پوشش بیرونی امکانی به ویروس می دهد تا با ادغام در غشای بیرونی سلول زنده آن را آلوده کند. میخ‌هایی از جنس مولکول پروتئینی از سطح این پوشش بیرون زده‌اند. هر دو ویروس آنفلولانزای معمولی و کرونای جدید از این میخ‌های سطحی مانند کلیدی برای راه یافتن به درون سلول موجود زنده بهره می برند، یعنی جایی که کرونا ساختمان درونی اش را تصاحب می کند، و هدف حیات آن را طوری تغییر می دهد تا مولفه های ویروس های جدید را بسازد.

انتقال

وقتی شخص آلوده به کرونا حرف می زند، سرفه یا عطسه می کند، قطره های ریز حامل ویروس شاید در دهان یا بینی شما فرود بیایند و سپس به سمت ریه ها حرکت کنند. به محض اینکه ویروس وارد بدن شود، با سلول های موجود در گلو، بینی یا ریه ها در تماس قرار می گیرد. یکی از میخ‌های سطحی ویروس به درون مولکول دریافت‌کننده برروی غشای سلولی سالم نفوذ می کند درست مانند کلیدی که در قفل می چرخد.

این حرکت به کرونا اجازه می دهد تا وارد سلول گردد. ویروس سرماخوردگی ساده بطور عادی به درون کیسه ای از جنس غشای سلولی میزبان نفوذ می کند و وارد هسته سلول می شود در اینجاست که سلول تمام محتوای ژنتیکی را نگهداری می کند. از سوی دیگر، کرونا نیازی ندارد که وارد هسته سلولی میزبان شود. بلکه می تواند بطور مستقیم به بخش هایی از سلول میزبان دسترسی پیدا کند به این بخش ها اصطلاحاً می گویند ریبوزوم. ریبوزوم ها از محتوای ژنتیکی حاصل از ویروس برای ساخت پروتئین های ویروسی استفاده می کنند، مانند میخ های سطحی کرونا.

ساختار بسته‌ای موجود در سلول انسان سپس این میخ ها را در کیسه هایی حمل می کند که بعد با لایه بیرونی سلول ادغام می شود، یعنی غشای سلولی. تمام قسمت های مورد نیاز برای ایجاد ویروس جدید درست زیر غشای سلولی گردآوری می شوند. سپس ویروس تازه ای از درون غشای سلولی سر بیرون می آورد.

نگاهی دقیق‌تر

برای جزئیات بیشتر باید نگاهی به داخل ریه ها در برابر ویروس بیاندازیم. هر ریه دارای قسمت های جداگانه ای است، که به آنها لُب می گویند. بطور عادی، وقتی نفس می کشید، هوا آزادانه از طریق لوله نای جریان می یابد، سپس وارد مجراهای بزرگی بنام نایچه می شود. و سپس وارد مجراهای کوچکتر موسوم به برونشیول و در نهایت وارد کیسه های ریزی بنام آلوئول می گردد.

راه های هوایی و آلوئول ها در برابر ویروس بسیار انعطاف‌پذیر و فنری هستند. وقتی دم انجام می دهید، هر کیسه هوایی مانند بادکنکی کوچک باد می کند. وقتی بازدم انجام می دهید، کیسه ها خالی می شوند.