هویت انسان با زبان بدن دگرگون میشود؟ – قسمت اول
من اینجا میخواهم با پیشنهاد یک ترفند رایگان برای بهبود کیفیت زندگی شروع کنم. تنها کاری که باید انجام دهید اینست: به مدت دو دقیقه حالت بدن خود را تغییر دهید.
اما قبل از اینکه پرده از راز برداریم، همین الان از شما می خواهم که مقداری بدن خود را وارسی کنید و ببینید چه بلایی دارید سرش می آورید. حالا چند نفر از شما دارید خودتان را کوچکتر به نظر می رسانید؟
شاید قوز کرده باشید، پاهایتان را روی هم انداخته باشید، حتی قوزک‌هایتان را بغل کرده باشید. گاهی اینطوری به بازوهایمان می چسبیم. گاهی دستهایمان را در هوا باز می کنیم.
خودم دارم می بینم. پس از شما می خواهم که ببینید همین حالا دارید چه کاری با بدن تان می کنید. چند دقیقه دیگر به این موضوع برخواهیم گشت، اُمیدوارم در اینجا بیاموزید چطور این حالت بدن را کمی دگرگون کنید، تا بطور معناداری بتوانید سبک زندگی خود را به سوی بهبودی عوض کنید.
زبان بدن و نمادهایش واقعاً برایمان شگفت انگیز است، و به خصوص تفسیر زبان بدن دیگران برایمان جذابیت دارد. یعنی این حالت ها برایمان جالب است، مثل این… هر تعامل ناجور با دیگران، یا لبخند ظاهری، نیم‌نگاهی تحقیرآمیز یا شاید چشمکی در موقعیت نامناسب، یا حتی شاید حرکتی مانند دست دادن.
صفحه حالت بدن
حتی شبکه بی بی سی و نشریه نیوروک تایمز. معلوم شد که وقتی درباره رفتار غیرکلامی انسان صحبت می کنیم، یا همان زبان بدن، ولی ما دانشمندان علوم اجتماعی اصطلاحاً به آن رفتار غیرکلامی می گوییم، نوعی زبان محسوب می شود، پس داریم در مورد نوعی وسیله ارتباطی حرف می زنیم.
در مورد ارتباط جمعی باید گفت که با زبان بدن داریم با دیگران تعامل برقرار می کنیم. حالا زبان بدن شما دارد چه پیامی به من می دهد؟ مال من چه پیامی به شما می دهد؟ دلایل زیادی هست که باور کنیم باید به حالت های ظاهری بدن اهمیت بدهیم. بنابراین دانشمندان علوم اجتماعی زمان طولانی را صرف بررسی تأثیر زبان بدن انسان کرده اند، یا تفسیر زبان بدن کسانی که می بینیم و قضاوت می کنیم.
پس برمبنای حالت های ظاهری بدن قضاوت ها و پیش بینی های سریع می کنیم. همین قضاوت ها می توانند به پیامدهای معنادار زندگی منتهی شوند، مانند اینکه چه کسی را استخدام می کنیم یا ارتقا مقام می دهیم، با چه کسی قرار شام می گذاریم.
خوشرفتاری در حالت بدن
برای مثال، نالینی آمبادی، یکی از پژوهشگران در دانشگاه تافتس نشان می دهد که وقتی مردم ویدیوهای 30 ثانیه ای بدون صدا درباره تعامل میان پزشک و بیمار تماشا می کنند، قضاوت آنها در مورد خوشرفتاری پزشک پیش بینی می کند که آیا از پزشک شکایت خواهد شد یا نه. بنابراین ربطی به این ندارد که آیا آن پزشک به اندازه کافی شایستگی و مهارت دارد یا نه.
بلکه آیا ما آن شخص و رفتارش را دوست داریم؟ از این حیرت‌آورتر اینکه الکس تودوروف در دانشگاه پریستون نشان داده که قضاوت های انسان در مورد چهرۀ نمایندگان سیاسی تنها در یک ثانیه می تواند 70 درصد از پیامدهای نژادپرستی در سطح حکومتی و مجلسی آمریکا را پیش بینی کند، حتی وقتی به عرصه دیجیتال قدم بگذاریم، شکلک هایی که در مذاکرات آنلاین استفاده می کنیم می تواند به قدرت چانه زنی بالاتر منجر شود.
اگر کمتر از شکلک استفاده کنید، به نتیجه خاصی نمی رسید. درست نمی گویم؟ پس وقتی به رفتار غیرکلامی فکر می کنیم، همه چیز به نوع قضاوت دیگران برمی گردد، اینکه چطور در مورد ما قضاوت می کنند و این چه پیامدهایی خواهد داشت. هر چند که ما فراموش می کنیم مخاطب دیگری که تحت تأثیر رفتار غیرکلامی ما قرار دارد خودمان هستیم.
ما نیز تحت تأثیر حالت های ظاهری بدن خودمان قرار می گیریم، درست مثل افکار و احساسات. حالا من در مورد چه نوع زبان غیرکلامی حرف می زنم؟ من روانشناس اجتماعی هستم. در مورد پیش داوری مطالعه می کنم، و در دانشکده ای رقابتی در زمینه کسب و کار تدریس میکنم، پس چاره‌ای نداشتم جز اینکه مجذوب رفتارشناسی پویای انسان شوم.
حالت بدن در رفتار غیرکلامی
بطور خاص به ابراز رفتار غیرکلامی علاقمند شدم که بیشتر به قدرت و چیرگی مربوط می شود. حالا این حالت های غیرکلامی قدرت و چیرگی چه هستند؟ برایتان تعریف می کنم. در قلمروی حیوانات، هر موجودی در حال درشت کردن خودش هست. یعنی اندامش را کش می دهد تا بزرگ جلوه کند، فضای بیشتری می گیرد و در واقع باد می کند. مثل بادکنک این در مورد همه گونه های حیوانی صدق می کند.
یعنی فقط به پستانداران نخستی محدود نمی شود. انسان هم از این قاعده مستثنی نیستند. پس این کار را هم موقعی انجام می دهند که با قدرت سلسله مراتبی روبرو می شوند، و هم موقعی که در لحظه ای خاص احساس قدرت می کنند. این قضیه جالب است چون مشخص می کند که ابراز این گونه حالت های قدرت چقدر عالم‌گیر است. این حالت که افتخار نام دارد در مطالعه جسیکا تریسی بررسی شد.
او نشان داد افرادی که بینا به دنیا می آیند و افرادی که مادرزادی نابینا هستند هر دو این کار را زمانی انجام می دهند که در مسابقه ای ورزشی پیروز می شوند. یعنی وقتی از خط پایان عبور می کنند و برنده رقابت می شوند، فرقی نمی کند که این حرکت را قبلاً از کسی دیده باشند یا نه. انجامش می دهند.
بنابراین دست ها به شکل عدد هفت بالا می روند و چانه اندکی بالا کشیده می شود. وقتی احساس ناتوانی می کنیم چه حالتی بروز می دهیم؟ دقیقاً برعکسش را انجام می دهیم. جمع و جور می شویم. خودمان را بغل می کنیم. بدن را کوچک تر نشان می دهیم. اصلاً دلمان نمی خواهد به بغل دستی برخورد کنیم. در اینجا نیز هر دو انسان و حیوان حالت ظاهری یکسانی بروز می دهند. این اتفاق ها زمانی می افتد که می خواهید قدرت بالا و پایین خود را به نمایش بگذارید.
بنابراین وقتی می خواهیم قدرت‌نمایی دیگران را جبران کنیم از حالت های بدن دیگران تعریف و تمجید می کنیم. وقتی کسی واقعاً قدرتش بیشتر از ما باشد، معمولاً بدن خودمان را کوچک تر می کنیم.
مطالب مرتبط:
